Παρά το άγριο και απόκοσμο τοπίο της Μάνης, μια γη που για πολλούς ξένους φέρει την ίδια αυστηρότητα με τον φαινομενικά σκληρό χαρακτήρα των Μανιατών, μια αλήθεια λάμπει πιο φωτεινή από τον μεσογειακό ήλιο: η φιλοξενία δεν είναι απλώς μια συνήθεια, αλλά μια σχεδόν ιερή υποχρέωση. Ριζωμένη σε μια βαθιά, γνήσια καλοσύνη και ένα ισχυρό αίσθημα σύμπνοιας και ευσπλαχνίας προς τον ξένο – αυτόν που βρίσκεται μακριά από την πατρίδα του (όπως στην αρχαία Ελλάδα, όπου η λέξη “ξένος” περικλείει τόσο τον αλλοδαπό όσο και τον φιλοξενούμενο). Στα γραφικά χωριά της Μάνης, η έλλειψη φιλοξενίας επισύρει μια ντροπή που ξεπερνά ακόμα και τα πιο σοβαρά εγκλήματα. Είναι μια μικροπρέπεια ασυγχώρητη στα μάτια…
ΠερισσότεραΜάνη:”Εκεί που η Σκληρότητα Συναντά τη Θρυλική Φιλοξενία”
