Στιγμές ξεγνοιασιάς και ηρεμίας, σαν χρυσές σταγόνες, κυλούν στον χρόνο, σμιλεύοντας την ψυχή μου στον τόπο της Μάνης. Τα πρωινά, όταν ο ήλιος ξυπνά τον κόσμο, ανεβαίνω στον ψηλότερο όροφο του πύργου, όπου η σιωπή είναι τόσο πυκνή που νιώθω να μιλώ με τον Θεό. Μόνο τα τιτιβίσματα των πουλιών, σαν ψίθυροι αγγέλων, διακόπτουν αυτή την ιερή σιωπή. Βγαίνοντας στο λιακό, ο λακωνικός κόλπος απλώνεται μπροστά μου, ένα απέραντο γαλάζιο βασίλειο. Ο ουρανός και η θάλασσα, σε μια αιώνια αγκαλιά, κυριαρχούν στο βλέμμα μου. Στο βάθος, ένα σύννεφο, σαν δαντελένιο…
ΠερισσότεραΑγναντεύοντας την Βάθεια και το Κάβο Γκρόσο..!!
