Κείμενο: Βίκυ Κατσαρού Πριν πέντε μέρες κρατούσα το χέρι της γυναίκας που με μεγάλωσε. Της μητέρας της μητέρας μου. Της κοπέλας μου. Ογδόντα δύο χρόνια χαραγμένα στο κορμί της, με το δέρμα της πια λειασμένο από τον χρόνο. Κυριακή πρωί. Μπαίνω σπίτι της. Έχω δικά μου κλειδιά, δεν τη βαστούν τα πόδια της να μου ανοίξει. Δένω τον σκύλο στην πόρτα και κάθομαι στο πλευρό της. Θέλει να μιλήσουμε για το Γύθειο. Θέλει να ταξιδέψουμε στο Γύθειο. Εκεί είναι η διαφυγή μας όπου σε έναν παράλληλο χώρο και χρόνο, είμαστε και οι…
Περισσότερα«Κορώνα μου»!!
