Ο ήλιος, ένας χρυσός τύραννος, έκαιγε την πέτρα της Μάνης. Μέρες του φλογερού Αυγούστου, και η ζωή πλημμύριζε τα λιγοστά σοκάκια των πετροκτιστών χωριών. Μικρά παράθυρα, σαν μάτια πύργων που ξυπνούν, άφηναν τον αέρα να κυλήσει. Στους σκιερούς κήπους, αυτοκίνητα στέγαζαν παρέες που ψιθύριζαν αποφάσεις για την επόμενη γαλάζια αγκαλιά. Στη γη των πύργων, ο αυγουστιάτικος ήλιος έμοιαζε ανένδοτος, λες και πολεμούσε να λιώσει κάθε ίχνος σκιάς. Η ανακούφιση ερχόταν σαν ευλογία, κρυμμένη σε μια πέτρινη καμάρα ή στην αλμυρή δροσιά της θάλασσας. Σήμερα, η μεσημεριανή μας απόδραση οδηγούσε…
ΠερισσότεραΑυγουστιάτικη Μάνη: Από τους Πύργους στην παραλία του Αλμυρού!
