Το Πάσχα του Παπα-Γιώργη από την Έλια!

    Στο πετρόκτιστο χωριό της Έλιας, στη Μάνη, σκαρφαλωμένο στις άγονες πλαγιές όπου ο ήλιος χρύσιζε τις ξερές πέτρες και η θάλασσα άστραφτε στο βάθος, ζούσε κάποτε ένας παπάς με καρδιά γεμάτη αγάπη για τους ανθρώπους του. Ήταν ο παπα-Γιώργης ο Οικονομάκης, από αυτό το ευλογημένο χωριό, γόνος μιας οικογένειας με βαθιές ρίζες στην περιοχή και πίστη στον Θεό. Ήταν ο μοναδικός εκφραστής της θρησκευτικής ζωής στο Κατωπάγκι, τον Γερολιμένα, την Κοίτα και όλα τα μικρά, σκιερά χωριά της βαθιάς Μάνης.

Ο παπα-Γιώργης, είτε ο ήλιος έκαιγε την πέτρα είτε ο βοριάς έκοβε σαν λεπίδα, δεν χάλαγε χατήρι σε κανέναν. Πολλές φορές, αψηφώντας τη ζέστη του καλοκαιριού ή το τσουχτερό κρύο του χειμώνα, ξεκινούσε για να τελέσει ένα τρισάγιο, να ευλογήσει μια οικογένεια ή να προσφέρει πνευματική παρηγοριά. Η αφοσίωσή του ήταν ακλόνητη και η πόρτα του πάντα ανοιχτή σε όποιον τον χρειαζόταν.

Ιδίως τις άγιες ημέρες του Πάσχα, όταν η χαρά της Ανάστασης έπρεπε να φτάσει σε κάθε σπιτικό, ο παπα-Γιώργης αναλάμβανε έναν τιτάνιο άθλο. Λόγω της έλλειψης άλλων ιερέων, ξεκινούσε τις λειτουργίες από το ένα χωριό στο άλλο, νωρίς το απόγευμα, σαν ένας ακούραστος ταχυδρόμος της πίστης. Η φωνή του, γεμάτη κατάνυξη, αντηχούσε στα λιθόστρωτα σοκάκια, καλώντας τους πιστούς στην κοινή προσευχή και τη χαρά της Ανάστασης.

Έλια Μάνη

Στα πρώτα χρόνια, σύντροφός του σε αυτό το ευλογημένο ταξίδι ήταν ένα γεροδεμένο γαϊδουράκι, που σκαρφάλωνε με υπομονή τα ανηφορικά μονοπάτια. Στην πλάτη του, εκτός από τον παπα-Γιώργη, κουβαλούσε και τα ιερά σκεύη, τον αέρα γεμάτο λιβάνι και την υπόσχεση της λύτρωσης. Αργότερα, ο τετράποδος φίλος αντικαταστάθηκε από ένα μικρό αμαξάκι, που τον βοηθούσε να διανύει πιο γρήγορα τις αποστάσεις ανάμεσα στα χωριά.

Όμως, είτε πάνω στο γαϊδουράκι είτε στο μικρό του αμάξι, ο τελικός προορισμός ήταν πάντα ο ίδιος: ο Κούνος, το μεγάλο κοινοτικό χωριό. Εκεί, αργά το βράδυ, συναντούσε όλους τους πιστούς, κουρασμένους αλλά γεμάτους προσμονή, για την κορύφωση της πασχαλινής λειτουργίας.

Ο παπα-Γιώργης ο Οικονομάκης, ο παπάς από το πετρόκτιστο χωριό της Έλιας, με την απλότητα, την αφοσίωση και την προθυμία του να βοηθήσει πάντα, δεν ήταν απλώς ένας ιερέας. Ήταν ο συνδετικός κρίκος ανάμεσα στους ανθρώπους και τον Θεό, ο φάρος της πίστης σε μια σκληρή αλλά πανέμορφη γωνιά της Ελλάδας. Η παρουσία του, η φωνή του και η ακούραστη προσφορά του σημάδεψαν τις ζωές πολλών, αφήνοντας μια γλυκιά ανάμνηση στις καρδιές των ανθρώπων της Μάνης.

Κείμενο-Φωτό : Όμορφη Μάνη