Στις 23 Ιουλίου 1996, η Ελλάδα αποχαιρετούσε την απόλυτη σταρ της, την Αλίκη Βουγιουκλάκη. Μια ηθοποιός που κατάφερε να σφραγίσει μια ολόκληρη εποχή με το ταλέντο, τη λάμψη και την αινιγματική της προσωπικότητα. Η Αλίκη, που γεννήθηκε στις 20 Ιουλίου, άφησε πίσω της μια κληρονομιά γεμάτη φως, αλλά και σκιές που η ίδια επέλεξε να διατηρήσει.
Ένα από τα πιο καλά κρυμμένα μυστικά της Αλίκης Βουγιουκλάκη ήταν η ακριβής ημερομηνία γέννησής της. Ένα παιχνίδι μυστηρίου που η ίδια καλλιέργησε επιδέξια, γνωρίζοντας πως η αέναη συζήτηση γύρω από την ηλικία της λειτουργούσε υπέρ της. Η θρυλική της απάντηση στον Ζάχο Χατζηφωτίου, παρομοιάζοντας την αποκάλυψη της ηλικίας της με την αποκάλυψη του δολοφόνου σε αστυνομική ταινία, έμεινε στην ιστορία. Η αλήθεια, όπως φαίνεται, κρυβόταν κάπου ανάμεσα στο 1930 και το 1934, ένα μυστικό που η εθνική μας σταρ πήρε μαζί της.
Ένα άλλο κεφάλαιο της ζωής της Αλίκης που παρέμενε συχνά στο σκοτάδι ήταν η καταγωγή της. Η Αλίκη Βουγιουκλάκη ήταν Μανιάτισσα, μια ρίζα που φαινομενικά είχε επιλέξει να διαγράψει. Η σύνδεση με τη Μάνη ήταν άρρηκτα δεμένη με την πρόωρη και τραγική απώλεια του πατέρα της, Ιωάννη Βουγιουκλάκη. Αυτή η απώλεια σημάδεψε βαθιά την Αλίκη και ίσως την ώθησε να κλείσει τους λογαριασμούς της με το παρελθόν, με τον τόπο καταγωγής της.
Η οικογένεια Βουγιουκλάκη καταγόταν από τη γραφική Λάγια της Μάνης. Η γιαγιά της, Σταματίνα, ήταν μια δυναμική γυναίκα με πνεύμα και ταλέντο στην αυτοσχέδια στιχομυθία. Ο παππούς Αντώνης, ένας αξιόλογος γλύπτης, πετρομάστορας και εργολάβος, είχε αποκτήσει φήμη που ξεπερνούσε τα όρια της μανιάτικης γης.
Ο πατέρας της Αλίκης, Ιωάννης Βουγιουκλάκης, ήταν ένας δικηγόρος που υπηρέτησε ως Νομάρχης Αρκαδίας κατά τη διάρκεια του πολέμου. Μια φωτογραφία στην κατοχή του αδελφού της, Τάκη, φέρει μια χειρόγραφη επιγραφή που μαρτυρά την καταγωγή του από τη Λάγια Λακωνίας και την τραγική του εκτέλεση από αντάρτες το 1943. Οι μαρτυρίες για τη ζωή και το τέλος του πατέρα της Αλίκης σκιαγραφούν μια σκοτεινή περίοδο της ελληνικής ιστορίας.
Παρά το σοκ της απώλειας, η οικογένεια Βουγιουκλάκη ξεκίνησε μια νέα ζωή στο Μαρούσι. Η Αλίκη, όμως, φαίνεται να “θάβει” μαζί με την τραγική ιστορία του πατέρα της και την ιστορία της Μάνης, τις ρίζες της. Μια θυσία που επέβαλλε στον εαυτό της για να χαράξει μια νέα, λαμπερή πορεία.
Ωστόσο, η μανιάτικη φύση της Αλίκης δεν έσβησε ποτέ. Ο δυναμισμός, η αγωνιστικότητα και η “αντρίκεια” της στάση ήταν κληρονομιά του τόπου της. Παρότι φαινομενικά είχε αποστασιοποιηθεί, η Μάνη καθόριζε κάθε κύτταρό της.
Η αθωότητα και η γοητεία της Αλίκης την κατέστησαν ένα εμπορικό φαινόμενο, αγαπημένη των περιοδικών και του κοινού. Η εθνική μας σταρ, αν και διάφανη μόνο στη σκηνή, άφησε ένα ανεξίτηλο σημάδι στην ιστορία του ελληνικού θεάματος, κουβαλώντας πάντα μέσα της την άγρια ομορφιά και την περηφάνια της μανιάτικης γης.