Δεν θα μπορούσα να φανταστώ τη Μάνη χωρίς τις φραγκοσυκιές της. Είναι παντού τριγύρω μας και πάντα ήταν. Εξυπηρετούσαν οχυρωματικούς σκοπούς, με τις μεγάλες τους αρθρώσεις με τις διακλαδώσεις και τα παχιά τους φύλλα, γεμάτες αγκάθια, να ανεβαίνουν όλο και πιο ψηλά, έτοιμες να θέσουν όρια και να προστατεύσουν από τον εχθρό, τον εισβολέα, τον άγνωστο. Εμείς εδώ στη Μάνη τις αντιμετωπίζουμε ως αναπόσπαστο κομμάτι του τόπου μας.
Κι όταν πέσει ο ήλιος, σε εκείνο το μεσοδιάστημα με το ελάχιστο φως, θωρούν σαν επιβλητικές παρουσίες, σαν ζωντανοί θρύλοι. Οι φραγκοσυκιές συμβάλλουν στο απόκοσμο και αλλόκοσμο τοπίο της Μάνης. Είναι σύντροφοί του, όπως είναι και τα τσακάλια μας. Προστάτες των μεσαιωνικών χωριών και των απομακρυσμένων οικισμών μας, φύλακες ακούραστοι στα ξεμόνια μας.
Περισσότερα εδώ:Η σεφ Σταυριανή Ζερβακάκου γράφει για τις φραγκοσυκιές της Μάνης
