Το Γύθειο, η γραφική πόλη της Μάνης, έχει αναδείξει πνευματικές προσωπικότητες που με το έργο τους τίμησαν τον τόπο τους και εμπλούτισαν την ελληνική λογοτεχνία. Μία από αυτές είναι η ποιήτρια Στέλλα-Σοφία Ν. Ζυγούρη, μια ρομαντική ψυχή που αποτύπωσε στους στίχους της την αγάπη για την πατρίδα, τον άνθρωπο και τη ζωή.
Γεννημένη και μεγαλωμένη στην καρδιά της Λακωνίας, η Στέλλα-Σοφία Ζυγούρη έζησε μια ζωή αφιερωμένη στην ποίηση. Αν και το έργο της δεν έλαβε την ευρεία αναγνώριση που του άξιζε όσο ζούσε, κυρίως λόγω της επιλογής της να τυπώνει η ίδια τις ποιητικές της συλλογές και να τις μοιράζει σε φίλους και γνωστούς, η αξία των στίχων της παραμένει αδιαμφισβήτητη. Μάλιστα, ποιήματά της περιλαμβάνονται σε σημαντικές ανθολογίες, αναδεικνύοντας τη θέση της στον ποιητικό χάρτη.
Η ποιητική της φωνή ήταν γεμάτη ευαισθησία και εκφραστικότητα. Τα θέματά της αντλούσαν έμπνευση από τον τόπο της, τη Μάνη, τα βουνά και τη θάλασσά της, αλλά και από τα βαθύτερα ανθρώπινα συναισθήματα: τον έρωτα, την ελπίδα, τη νοσταλγία, τον αγώνα για τη ζωή. Ήταν, όπως την έχουν χαρακτηρίσει, “η ποιήτρια της ζωής”, που με την αισιοδοξία της και την αγάπη της για το ωραίο, φώτιζε τις ψυχές των αναγνωστών της.
Η Στέλλα-Σοφία Ζυγούρη υπήρξε ενεργό μέλος της πνευματικής κοινότητας της Λακωνίας. Ήταν ιδρυτικό μέλος της Ένωσης Πνευματικών Δημιουργών Λακωνίας “Χείλων ο Λακεδαιμόνιος” και μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών (ΠΕΛ), δείχνοντας τη δέσμευσή της στα γράμματα και την αλληλεπίδραση με άλλους δημιουργούς. Η προσφορά της αναγνωρίστηκε, καθώς ένα από τα ποιήματά της, το “Θυσία για την Κύπρο μας”, τιμήθηκε με Β’ Βραβείο σε Παγκόσμιο Λογοτεχνικό διαγωνισμό, γεγονός που επισφράγισε το ταλέντο και την ποιότητα του έργου της.
Η ποιήτρια έφυγε από τη ζωή τον Δεκέμβριο του 2017, αφήνοντας πίσω της μια πλούσια κληρονομιά. Η μνήμη της παραμένει ζωντανή στο Γύθειο, όπου συχνά διοργανώνονται αφιερώματα προς τιμήν της, με απαγγελίες των ποιημάτων της και μελοποιήσεις τους, κρατώντας το έργο της επίκαιρο και ζωντανό στις καρδιές των συμπατριωτών της.
Αποσπάσματα από Ποιήματα της Στέλλας-Σοφίας Ζυγούρη
Απόσπασμα από ποίημα για το Γύθειο:
Στο Γύθειο μου, γαλανό και αγέρωχο, εκεί που ο Τζιμόβας αγκαλιάζει τη θάλασσα, ψυχές γεννιούνται λεύτερες κι ορθές, με βλέμμα που κοιτάει πέρα απ’ τις γενιές. Και κάθε βράχος ψιθυρίζει ιστορίες, του Μάνη το φως, αιώνιες αλήθειες.
Απόσπασμα από ποίημα με ρομαντική διάθεση:
Ψάχνω στην ψυχή σου ένα μονοπάτι, να βρω της αγάπης το φως το αληθινό. Στης νύχτας τη σιωπή, κάτω απ’ τ’ αστέρι, η κάθε σκέψη μου σ’ εσένα μόνο φέρει. Και η καρδιά μου χτυπάει, ρυθμός απαλός, για έναν κόσμο γεμάτο, γλυκός, καθαρός.
Απόσπασμα με εθνικό περιεχόμενο (όπως το “Θυσία για την Κύπρο μας”):
Πόνος βαθύς σ’ αυτή τη γη απλώνεται, που η Κύπρος μου πληγώθηκε ξανά. Μα η ψυχή μας δεν υποκλίνεται, το αίμα μας θα δώσει λευτεριά. Από την άκρη ως την άκρη της, φωνάζουμε, της Δικαιοσύνης το σπαθί σηκώνουμε.
ΖΩΗ ΚΑΙ ΟΝΕΙΡΟ
Καυτή η ανάσα του καιρού.
Καλοκαιριού ημέρα.
Η άπνοια στεγνώνει τις αισθήσεις.
Το μυαλό κι εκείνο υποφέρει.
Έρχεται η «παραίσθηση»
Σα σύντομο φιλί ζωής.
Και ταξιδεύεις με τον νου, χωρίς να κάνεις βήμα.
Σε λίμνες με κρυστάλλινα νερά, βουτάς να ξεδιψάσεις.
Στον δροσερό αέρα στροβιλίζεσαι ανάλαφρα.
Σαν πεταλούδα η ψυχή,
της ελευθερίας αχόρταγα τρυγά το νέκταρ.
Όνειρο! Παραίσθηση ή ανάγκη;
Ό.τι κι αν είναι διαρκεί λίγο.
Η πραγματικότητα σε ξυπνά με την καυτή ανάσα της.
Η ζωή συχνά μας απογοητεύει, αυτό σημαίνει
όμως ότι κάποτε μας γοήτευσε.
Η αλήθεια είναι μεγάλη ευθύνη
Αλλά και ύψιστη ελευθερία.
Είσαι ακόμη εδώ, και είναι καλοκαίρι…!
Από τη συλλογή «Στους δρόμους που περπάτησα»
Εκδόσεις «Αδούλωτη Μάνη»
Αρεόπολη – Μάνη Λακωνίας – 2014
Η Στέλλα Σοφία Ζυγούρη, η οποία έπαψε να κρούει την ποιητική της λύρα, τον Δεκέμβριο του 2017.
Πλούσιο φωτογραφικό και όχι μόνο υλικό εδώ:
