Πετροπουλάκηδες: Ηρωική Οικογένεια από τη Ράχη.

     Σκαρφαλωμένη ανάμεσα στις επιβλητικές οροσειρές του Πάρνωνα και του Ταϋγέτου, δυτικά του ιστορικού Γυθείου, φωλιάζει η Ράχη. Ένα χωριό με βαθιές ρίζες, χτισμένο γύρω στο 1790, που έμελλε να γίνει η κοιτίδα μιας γενιάς ηρώων: της οικογένειας των Πετροπουλάκηδων. Από αυτό το ευλογημένο χώμα ξεπήδησαν αγωνιστές που με το θάρρος και την αυταπάρνησή τους έγραψαν χρυσές σελίδες στην ιστορία της Ελλάδας.

Ορμητικός σαν χείμαρρος, ο Δημήτρης Πετροπουλάκης ήταν ο πρώτος που άφησε το στίγμα του. Το 1854, οδηγώντας 160 εθελοντές, πολέμησε με πάθος στην Ήπειρο και τη Θεσσαλία ενάντια στους Τουρκαλβανούς. Και όταν οι κραυγές για ελευθερία έφτασαν από την Κρήτη, εκείνος, πληγωμένος αλλά ακατάβλητος, συγκρότησε ένα δικό του σώμα από 500 γενναίους Μανιάτες και έσπευσε να πολεμήσει στα κρητικά βουνά.

Τη σκυτάλη της ανδρείας παρέλαβε ο γιος του, Λεωνίδας Πετροπουλάκης, που δόξασε τα ελληνικά όπλα στη μάχη του Γκριτζόβολη το 1886, χαρίζοντας στην πατρίδα μια ακόμη λαμπρή νίκη.

Στις αρχές του 20ου αιώνα, όταν η Μακεδονία στενάζε υπό τον ζυγό των Κομιτατζήδων, δύο ακόμη γιοι της Ράχης, ο Παναγιώτης και ο Λεωνίδας Πετροπουλάκης, θυσίασαν τη ζωή τους στη μάχη της Οσνίτσανης το 1906, υπερασπιζόμενοι την ελληνικότητα της Μακεδονίας.

Στους Βαλκανικούς Πολέμους του 1912, οι αξιωματικοί Πετρόπουλος και Δημήτρης Πετροπουλάκης διακρίθηκαν για την ηρωική τους δράση στη μάχη του Οστρόβου, ενώ περίπου τριάντα μέλη της οικογένειας πολέμησαν με αυταπάρνηση στον Αλβανικό πόλεμο.

Η προσφορά των Πετροπουλάκηδων δεν περιορίστηκε στα πεδία των μαχών. Πολλοί από αυτούς υπηρέτησαν την πατρίδα ως στρατιωτικοί και πολιτικοί, με πολλούς να εκπροσωπούν επάξια τον λαό στο ελληνικό κοινοβούλιο μέχρι τη Δικτατορία του Μεταξά.

Στα σκοτεινά χρόνια της χιτλεροφασιστικής κατοχής, η Ράχη μετατράπηκε σε ένα άσυλο ελευθερίας. Υπήρξε ορμητήριο του εθνοαπελευθερωτικού αγώνα, καταφύγιο για πεινασμένους πατριώτες και συμμάχους. Από εδώ τροφοδοτούνταν οι αντάρτες και οι Άγγλοι στρατιώτες. Με την ίδρυση του ΕΑΜ, οι Πετροπουλάκηδες πρωτοστάτησαν στην οργάνωση της αντίστασης. Ο Πιέρος Πετροπουλάκης, Υποστράτηγος και ηγετικό στέλεχος του ΕΛΑΣ Πελοποννήσου, και ο γιος του Λεωνίδας, νεαρός Ανθυπολοχαγός που έπεσε στη μάχη του Πέτα πολεμώντας τους Γερμανούς από τις γραμμές του ΕΔΕΣ, καθώς και ο Λεωνίδας Δημητρίου Πετροπουλάκης, καπετάνιος του ΕΛΑΣ, υπήρξαν φωτεινά παραδείγματα αγωνιστικότητας.

Η Ράχη πλήρωσε βαρύ τίμημα για την αντίστασή της. Στις 11 Οκτωβρίου 1943, γερμανικές δυνάμεις κατέστρεψαν το χωριό, συλλαμβάνοντας και εκτελώντας πολλούς από τους κατοίκους του, ανάμεσά τους και μέλη της οικογένειας Πετροπουλάκη.

Παρά τις θυσίες και τις καταστροφές, η Ράχη και η οικογένεια των Πετροπουλάκηδων στέκουν ως αιώνιο σύμβολο της αγάπης για την πατρίδα και της ακατάβλητης θέλησης για ελευθερία. Τα ονόματά τους είναι χαραγμένα με χρυσά γράμματα στην ιστορία της Ελλάδας, θυμίζοντας σε κάθε γενιά το χρέος τιμής και ευγνωμοσύνης προς αυτούς που αγωνίστηκαν για την ελευθερία μας.

Όμορφη Μάνη