Κυνήγι Ορτυκιών Μάνη: Ιστορία & Σήμερα

Φανταστείτε μια εποχή όπου το πέταγμα εκατομμυρίων μικρών φτερωτών ταξιδιωτών σηματοδοτούσε μια μοναδική ευκαιρία. Από τα χρόνια της γαληνοτάτης Ενετίας, το λιμάνι του Ταινάρου, το γραφικό Πόρτο Κάγιο, χρωστούσε το όνομά του σε αυτό το εντυπωσιακό φαινόμενο: το πέρασμα των ορτυκιών.

Όπως εύστοχα παρατηρούσε ο Γ. Παρασκευόπουλος, η φύση με τη μητρική της φροντίδα “έριχνε” στην άγρια και πανέμορφη Μάνη, δύο φορές το χρόνο, αμέτρητα ορτύκια. Οι ντόπιοι, επιδέξιοι κυνηγοί, τα συνέλλαβαν ζωντανά με δίχτυα, δημιουργώντας ένα ζωντανό εμπόριο που έφτανε μέχρι την καρδιά της Ευρώπης. Σκεφτείτε τα γαλλικά ατμόπλοια να σαλπάρουν από τον Πειραιά για τη Μασσαλία, φορτωμένα με εκατοντάδες κλωβούς γεμάτους από αυτό το εκλεκτό θήραμα!

Προερχόμενα από τις θερμές ακτές της Αφρικής, αυτά τα μικρά πουλιά διέσχιζαν τον αχανή αιθέρα αναζητώντας δροσερότερα καταφύγια. Πώς όμως κατάφερναν αυτό το απίστευτο ταξίδι; Η λαϊκή φαντασία έπλαθε ιστορίες για γιγάντια όρνεα, τους “ορτυκοσούρτες”, που κουβαλούσαν στα φτερά τους εκατοντάδες ορτύκια!

Και τι γινόταν με την πλούσια σοδειά αυτού του κυνηγιού; Οι Μανιάτες, με την πρακτική τους σοφία, μετέτρεπαν την περίσσεια σε αλίπαστα, μια λιχουδιά με εξαιρετική νοστιμιά και μοναδικές γεύσεις.

Κυνήγι με την απόχη.Φωτό Γ.Βουρλίτης

Έτσι, το κυνήγι των ορτυκιών δεν ήταν απλώς μια πρακτική επιβίωσης, αλλά μια παράδοση συνδεδεμένη με την ιστορία, το εμπόριο και τις γεύσεις μιας ξεχωριστής γωνιάς της Ελλάδας.

Σήμερα, το σκηνικό έχει αλλάξει. Οι αμέτρητες ορδές των ορτυκιών που κάποτε σκίαζαν τον ουρανό της Μάνης είναι πλέον μια σπάνια ανάμνηση. Η πρόοδος της τεχνολογίας, η παρουσία των επιβλητικών ανεμογεννητριών που στέκουν σιωπηλοί φρουροί στους λόφους, και άλλες ανθρώπινες παρεμβάσεις έχουν επηρεάσει τους παραδοσιακούς μεταναστευτικούς τους δρόμους και τους πληθυσμούς τους.

Οι λιγοστές επισκέψεις αυτών των ευαίσθητων θηραμάτων στη Μάνη και σε ολόκληρη τη χώρα μας αποτελούν μια διακριτική υπενθύμιση της εύθραυστης ισορροπίας μεταξύ της ανθρώπινης ανάπτυξης και της άγριας ζωής. Η κάποτε ζωηρή εικόνα με τα δίχτυα να γεμίζουν και τα πλοία να σαλπάρουν φορτωμένα με ορτύκια έχει αφήσει τη θέση της σε μια νοσταλγία για ένα παρελθόν όπου η φύση και ο άνθρωπος συνυπήρχαν σε έναν διαφορετικό ρυθμό.

Ίσως, αναλογιζόμενοι τις ιστορίες αυτών των αέρινων ταξιδιωτών, να εμπνευστούμε να φροντίσουμε με μεγαλύτερη ευαισθησία τον κόσμο γύρω μας, διασφαλίζοντας ότι οι μελλοντικές γενιές δεν θα γνωρίζουν το μεγαλείο της φύσης μόνο μέσα από τις σελίδες της ιστορίας.

Όμορφη Μάνη