Είς μνήμην του Θρυλικού Μπέη της Λάγειας…

To άρθρο αυτό αναρτήθηκε πρώτη φορά στο σάϊτ omorfimani.gr τον Ιούνιο του 2016. Παρά την απουσία  πλέον από τα εγκόσμια  του κυρ Βασίλη-Μπέη, αφήσαμε την διήγηση μας αυτούσια όπως στην πρώτη έκδοση του άρθρου ώστε να κρατήσουμε την όμορφη συνάντηση μας ζωντανή στην μνήμη μας.

Στην είσοδο της γραφικής Λάγιας, ενός από τους μεγαλύτερους και ιστορικούς οικισμούς της προσηλιακής Μέσα Μάνης, γεμάτης επιβλητικούς πύργους, συναντήσαμε έναν ζωντανό θρύλο του χωριού, μια φωνή που αντηχεί σχεδόν έναν αιώνα ιστορίας της άγριας και τραχιάς Μάνης.

    Ο λόγος για τον Μπέη, η παρουσία του οποίου κοσμεί την νότια είσοδο της Λάγιας στο καφενείο του, το θρυλικό «Των Κυνηγών». Η ταμπέλα στην είσοδο μαρτυρά το παλιό στέκι των κυνηγών, αλλά και πολλών άλλων. Στα 90 και πλέον χρόνια του, ο Μπέης περνά τις ώρες του στο γραφικό καφενεδάκι του, καθισμένος στην αγαπημένη του πολυθρόνα, με έναν απλό αλλά γευστικό μεζέ: τυρί, ελιές και λίγη ντομάτα.

Γύρω του, ένας κόσμος από αναμνήσεις ζωντανεύει μέσα από τους άπειρους πίνακες που στολίζουν τους τοίχους. Εκπληκτικές ζωγραφιές της παλιάς Μάνης, με πρόσωπα που έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην ιστορία του τόπου και έχουν πλέον ταξιδέψει σε άλλους κόσμους, συνυπάρχουν με μαγευτικά τοπία της μανιάτικης γης. Σε περίοπτη θέση, η φωτογραφία της αγαπημένης του συζύγου, που πρόσφατα έφυγε από τη ζωή, μαρτυρά μια βαθιά και αιώνια αγάπη.

«Έχουν έρθει και με έχουν βρει μέχρι κι από την Ταϋλάνδη», μας είπε με ένα γλυκό χαμόγελο, μια έκφραση καλοσύνης και χαράς για την απρόσμενη επίσκεψη. «Να! Δείτε τα σημειώματα από τα αφιερώματα που μου έχουν κάνει και τα έχω πάρει από το Ίντερνετ», πρόσθεσε με καμάρι, δείχνοντάς μας την απήχηση της ζωής του.

«Εδώ είναι η ζωή μου, ο τόπος μου», συνέχισε με μια φωνή γεμάτη συγκίνηση, αποκαλύπτοντας τη βαθιά του σύνδεση με τη Μάνη.

«Κυνηγός δεν υπήρξα ποτέ», μας εξομολογήθηκε, «αλλά το καφενείο μου δούλευε τις περισσότερες ημέρες με τους κυνηγούς! Σήμερα δεν υπάρχει πουλί ούτε για δείγμα, η ατμόσφαιρα βλέπεις…» Η φράση του άφηνε μια πικρή γεύση για τις αλλαγές που έφερε ο χρόνος.

Τον αφήσαμε να μονολογεί, και κάθε του λέξη ήταν ένα μάθημα ζωής, μια σοφία βγαλμένη από τα μάτια και την καρδιά ενός ανθρώπου που έζησε τις μεγάλες αλλαγές του τελευταίου αιώνα στη Μάνη και στην Ελλάδα.

«Η Μάνη ερήμωσε, παλιά ήταν γεμάτη κόσμο. Βλέπεις, η έλλειψη εργασίας αλλά και η ταχύτατη ανάπτυξη στην πόλη τράβηξαν τους νέους από τον τόπο μας». Η νοσταλγία για το παρελθόν ήταν εμφανής στα λόγια του.

«Μην πιστεύετε τους πολιτικούς», συνέχισε με μια δόση πικρίας, «αυτοί είναι καμωμένοι στο ψέμα. Υπηρετούν τους Αμερικανούς. Εγώ όταν είδα στην τηλεόραση τον Τσίπρα να πηγαίνει στην Αμερική, κατάλαβα ότι πήγε να πάρει το χρίσμα. Άρα έγινε ένας από δαύτους και θα κοροϊδέψει τον λαό, όπως κι έγινε!» Η πολιτική του άποψη, ωμή και ειλικρινής, ήταν προϊόν μιας μακράς και γεμάτης εμπειριών ζωής. «Να σας πω κάτι;», μας ρώτησε, απαντώντας αμέσως, «Η Ελλάδα, είτε θέλουν είτε όχι, καλά έζησε την επταετία! Τότε δεν πεινούσαμε… και εάν εξαιρέσουμε τις συμπεριφορές τους, τις οποίες ποτέ δεν ενέκρινα, οι Έλληνες ζούσαμε καλά!» Μια αμφιλεγόμενη άποψη, σίγουρα, αλλά μια αυθεντική μαρτυρία μιας άλλης εποχής.

Ο Μπέης, κατά τη διάρκεια της επίσκεψής μας, μοιράστηκε ιστορίες από τα παιδικά του χρόνια στην πόλη, τη θητεία του στο στρατό, τον φρικτό εμφύλιο πόλεμο που σημάδεψε την Ελλάδα («αδερφός σκότωνε αδερφό»), και τη ζωή του στο αγαπημένο του χωριό. Μιλώντας άλλοτε με καμάρι, άλλοτε με συγκίνηση, χαρά ή λύπη, μας έδωσε την αίσθηση ότι βρισκόμασταν μπροστά σε ένα ζωντανό κομμάτι της σύγχρονης ιστορίας της Ελλάδας. Το δέος για την προσωπικότητα που είχαμε απέναντι μας αλλά και ο σεβασμός σε αυτά που εξιστορούσε  του ήταν αυτονόητα.

Ο κυρ Βασίλης, όπως είναι το πραγματικό του όνομα, αντιμετωπίζει κάποια προβλήματα με το πόδι του, ένα ατύχημα στο τουριστικό συγκρότημα του γιου του, του παπά Γιώργου Γεωργαρίου, στο Μαρμάρι.

Οι εντυπωσιακές ζωγραφιές στο καφενείο είναι δημιουργία ενός άλλου του γιου, του Πέτρου Γεωργαρίου, ενός ταλαντούχου ζωγράφου και γλύπτη, με τον οποίο είχαμε την ευκαιρία να γνωριστούμε.

Ο Μπέης είναι πατέρας πέντε παιδιών και περήφανος παππούς δεκατεσσάρων εγγονιών. Η απουσία της αγαπημένης του συζύγου, που έφυγε λίγα χρόνια πριν, είναι εμφανής σε κάθε του αναφορά.

Στη Λάγια, ο Μπέης αποτελεί ένα ζωντανό σύμβολο, έναν άνθρωπο που χαίρει του σεβασμού όλων, σε ολόκληρη τη Μάνη.

Ενθουσιασμένοι και με τα σοφά του λόγια στις καρδιές μας, αποχωρήσαμε από το ζεστό καφενεδάκι του, ανανεώνοντας το ραντεβού μας για μια επόμενη, σύντομη συνάντηση.

Ακόμα και σήμερα, καθώς γράφουμε αυτές τις γραμμές, η φυσιογνωμία του, η καλοσύνη και το ζεστό του χαμόγελο έρχονται στο νου μας. Ευχόμαστε ο Θεός να τον έχει πάντα καλά, για να τον συναντήσουμε ξανά εκεί στη Λάγια, στο φιλόξενο καφενεδάκι του, να απολαμβάνει τον απλό του μεζέ και να μας διηγείται ιστορίες βγαλμένες από τη φτώχεια της ζωής και τον αγώνα για την επιβίωση, όπως μόνο αυτός ο ζωντανός θρύλος της Μάνης, ο Μπέης ή Βασίλης Γεωργαρίου, ξέρει να τις λέει.

   Η εμβληματική προσωπικότητα του Μπέη της Λάγιας στολίζει και διηγείται τις ιστορίες του εκεί ψηλά  στην γειτονία των αγγέλων δίπλα στον μεγαλοδύναμο. Αιωνία η μνήμη σου Θρυλικέ Μπέη, εδώ οι θνητοί σε ευχαριστούμε για την πολύτιμη παρουσία σου αλλά και για όσα μας δίδαξες σε τούτο δω τον κόσμο!!Καλή αντάμωση Θρύλε της Μάνης!