Φτάσαμε στην Αρεόπολη, όταν το δειλινό έβαφε τους ουρανούς με χρώματα λυκόφωτος, και η πόλη μας υποδέχτηκε σαν ένας παραδοσιακός οικισμός, όπου η παράδοση και το παρελθόν συναντούν το παρόν. Το πέτρινο σχολείο, με την επιβλητική του δομή, έστεκε αγέρωχο, σαν φάρος γνώσης, συνδετικός κρίκος με την ιστορία, ενώ τα μαγαζιά, με τις πέτρινες προσόψεις τους, σαν μικρά καστράκια, μας προσκαλούσαν σε ένα ταξίδι στο χρόνο. Στην πλατεία, το άγαλμα του Πετρόμπεη, με την ηρωική του στάση, σαν θρύλος που ζωντανεύει, μας θύμισε την ιστορία της Μάνης, όπου η ελευθερία και η αντίσταση ήταν τρόπος ζωής. Στο καφενείο, με τα ξύλινα τραπέζια και τις παραδοσιακές καρέκλες, ο ηλικιωμένος άνδρας, με τη φωνή του σαν παλιά μελωδία, μας αφηγήθηκε ιστορίες για την πόλη, για την πλατεία Αθανάτων, τον Άγιο Αθανάσιο και την Τσίμοβα, την πόλη που έγινε Αρεόπολη. Μας μίλησε για την Επανάσταση του 1821, που ξεκίνησε από εδώ, από την καρδιά της Μάνης, όπου η ελευθερία φύσηξε σαν άνεμος, και η αντίσταση έγινε θρύλος.
Αφού τον αποχαιρετήσαμε , ευχαριστώντας τον για όσα μας είπε , εμείς προχωρήσαμε δυτικά της γραφικής αυτής πόλης .
Περπατώντας στα λιθόστρωτα σοκάκια, με τα σκαλοπάτια και τις καμάρες, οι πύργοι, με τα μικρά παράθυρα και τις πολεμίστρες, σαν σιωπηλοί μάρτυρες, μας παρακολουθούσαν, ενώ τα μαγαζιά, με τις πολύχρωμες καρέκλες και τα λουλούδια, μας οδηγούσαν σε ένα ταξίδι στο χρόνο, όπου η παράδοση και η τέχνη συναντούν τη σύγχρονη ζωή. Στην πλατεία 17ης Μαρτίου 1821, ο Ιερός Ναός των Ταξιαρχών, με το ψηλό καμπαναριό και τα λιθανάγλυφα, μας θύμισε την ιστορία της πόλης, όπου ο όρκος της ελευθερίας δόθηκε, και η Μάνη έγινε σύμβολο αντίστασης, μια γη που δεν γνώρισε τον ζυγό. Η νύχτα έπεσε στην Αρεόπολη, και η πόλη μεταμορφώθηκε σε ένα παραμύθι, με τους πύργους να στέκουν αγέρωχοι και τον Πετρόμπεη να φυλάει την πόλη, σαν άγρυπνος φρουρός.
Τα φώτα των μαγαζιών, σαν μικρά αστέρια, έδιναν μια ρομαντική ατμόσφαιρα, ενώ η μουσική, σαν απαλός ψίθυρος, μας συνόδευε στα σοκάκια. Τα λιθόστρωτα σοκάκια, στενά και ελικοειδή, οδηγούσαν σε κρυμμένες πλατείες και μικρές εκκλησίες, με βυζαντινές αγιογραφίες και ιστορικά κειμήλια. Τα παραδοσιακά καφενεία, με τα ξύλινα τραπέζια και τις ψάθινες καρέκλες, προσέφεραν ελληνικό καφέ και τοπικά εδέσματα, ενώ οι μυρωδιές από τα ψητοπωλεία γέμιζαν την ατμόσφαιρα. Τα μαγαζιά με τα τουριστικά είδη, με χειροποίητα κοσμήματα, υφαντά και κεραμικά, προσέφεραν μια γεύση από την τοπική τέχνη και παράδοση.
Οι πύργοι, με την επιβλητική τους παρουσία, υπενθύμιζαν την ιστορία της Μάνης, μια γη που δεν υποτάχθηκε ποτέ στους κατακτητές. Η νυχτερινή ζωή στην Αρεόπολη ήταν γεμάτη ζωντάνια, με τα μπαρ και τα εστιατόρια να προσφέρουν μουσική, χορό και διασκέδαση μέχρι αργά. Η Αρεόπολη, μια πόλη με πλούσια ιστορία και πολιτισμό, μια πόλη που συνδυάζει την παράδοση με τη σύγχρονη ζωή, μια πόλη που μας μαγεύει με την ομορφιά και την ατμόσφαιρά της.
Μια ιδιαίτερη αναφορά αξίζει ο Φούρνος της Μηλιάς, ένας από τους παλαιότερους φούρνους της Λακωνίας, που στέκει αγέρωχος στην πλατεία 17ης Μαρτίου 1821. Ένας παραδοσιακός ξυλόφουρνος, με ιστορία 150 ετών, που συνεχίζει να ψήνει το ψωμί με τον ίδιο τρόπο, διατηρώντας την παράδοση και την αυθεντικότητα. Εκεί, η μυρωδιά του φρεσκοψημένου ψωμιού αναμειγνύεται με τις ιστορίες του παρελθόντος, προσφέροντας μια γεύση από την αυθεντική Μάνη.
Η νύχτα απλώθηκε στην Αρεόπολη, σαν πέπλο μυστηρίου, μεταμορφώνοντας την πόλη σε ένα παραμύθι. Τα φώτα των μαγαζιών, κρυμμένα πίσω από πέτρινες καμάρες, έδιναν μια ρομαντική ατμόσφαιρα, ενώ η μουσική, σαν απαλός ψίθυρος, μας συνόδευε στα σοκάκια. Οι πύργοι, με την επιβλητική τους παρουσία, στέκονταν αγέρωχοι, σαν σιωπηλοί μάρτυρες της ιστορίας, παρακολουθώντας κάθε μας βήμα.
Κείμενο-Φωτό: Όμορφη Μάνη