Ένας ανυποψίαστος επισκέπτης αντιλαμβάνεται μυστηριωδώς κάτι καθώς πλησιάζει το Ακρωτήρι. Τα στοιχεία της φύσης δίνουν καθημερινά τιτάνιες μάχες σε αυτή την περιοχή. Η θάλασσα υψώνει αέναα κύματα από τον δυνατό αέρα, ενώ η στεριά προβάλλει τα βραχώδη στήθη της στα δυνατά χτυπήματα των κυμάτων. Ωστόσο, η περιοχή φιλοξενεί μια αρχαία πίστη: εδώ βρίσκεται μια από τις πύλες του Άδη, η είσοδος στο σκοτεινό Βασίλειο των νεκρών.
Αρχικά, ο χώρος ήταν αφιερωμένος στον θεό Ήλιο. Ο Ομηρικός ύμνος στον Απόλλωνα αναφέρει ότι τα αναρίθμητα πρόβατα με τα δασύτριχα μαλλιά του έβοσκαν ελεύθερα εκεί. Οι Κρήτες της Κνωσού, ταξιδεύοντας προς την Πύλο, σταμάτησαν εδώ, θαυμάζοντας το θέαμα των προβάτων. Ο θεός Απόλλωνας τους προόριζε για ιερείς στο ιερό του στους Δελφούς.
Επιγραφές και πληροφορίες συγγραφέων (Παυσανίας, Στράβων, Σκύλαξ, Αργοναυτικά) αποκαλύπτουν ότι στο Ταίναρο βρισκόταν ο ναός του Ταινάριου Ποσειδώνα, ο οποίος αποτέλεσε κέντρο του «Κοινού των Ελευθερολακώνων». Οι λατρευτές αποκαλούσαν τον Ποσειδώνα που λατρευόταν στο Ταίναρον Ποσειδώνα τον επί Ταινάρω, Ταινάριο, Ασφάλειο και Πόντιο. Ο Ποσειδώνας δεν ήταν μόνο θεός της θάλασσας που προστάτευε τους ναυτικούς. Αυτός προκαλούσε τρικυμίες και σεισμούς, αλλά παράλληλα μπορούσε να ηρεμεί τη θάλασσα και να σταθεροποιεί τη γη.
Οι λατρευταί του Ποσειδώνος αποτελούσαν ξεχωριστό σύλλογον και εκαλούντο Ταιναρισταί. Υπήρχε δε εορτή των Λακώνων που ετελείτο στη Σπάρτη προς τιμήν του Ποσειδώνος και την οποία αποκαλούσαν Ταιναριάς ή Ταινάρια. Ο ναός του Ποσειδώνα, μάλλον βρισκόταν λίγο πιο πέρα από το εκκλησάκι του Ασωμάτου, για την οικοδόμηση του οποίου χρησιμοποίησαν υλικά από τον ναό. Φαίνεται επίσης ότι στο Ταίναρο υπήρχε Νεκρομαντείο, ενώ η φήμη του Ταινάρου οφείλεται, σύμφωνα με τον Πλούταρχο, στο γεγονός ότι εκεί υπήρχε ονομαστό «Ψυχοπομπείο».
Μέσα σε μια σπηλαιώδη εσοχή του βράχου, στον παρακείμενο ορμίσκο, τοποθετείται το ιερό άδυτο του Ποσειδώνα. Εκεί πίστευαν ότι βρίσκονταν οι Πύλες του Άδη, τις οποίες φρουρούσε ο τερατώδης και τρομερός τρικέφαλος και χαλκόφωνος σκύλος Κέρβερος. Από το Ταίναρο κατέβηκε ο Ηρακλής στον κάτω κόσμο και έφερε τον Κέρβερο στη γη κατά τον τελευταίο του άθλο. Επίσης από εκεί κατέβηκε και ο Ορφέας για να φέρει πίσω την αγαπημένη του σύζυγο Ευρυδίκη από τα σκοτάδια του Άδη στο φως, όμως δεν τα κατάφερε. Στο Ταίναρο κατέφυγε και ο Σπαρτιάτης Παυσανίας ο Άρπαλος, ο οποίος έκλεψε τους θησαυρούς του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Παρά το γεγονός ότι τα οικοδομικά υλικά του ναού του Ποσειδώνα έχουν εξαφανιστεί, τα λαξεύματα στον βράχο δείχνουν τον τρόπο που θεμελιώθηκε ο ναός. Στη μια πλευρά του όρμου οι λαξευμένοι βράχοι μαρτυρούν ότι εκεί υπήρχε αρχαίο καρνάγιο μικρών πλοιαρίων (νεώσοικοι). Στην απέναντι πλευρά του όρμου διακρίνεται η επίσης λαξευμένη στον βράχο τάφρος καθόδου προς το ψυχοπομπείο, που πιθανότατα ήταν πολύ σκοτεινή διαθέτοντας σκέπαστρο.
Στο λιμανάκι που ονομάζεται Πόρτο-Στέρνες, εντοπίζεται ο αρχαίος συνοικισμός των Ταιναρίων, τον οποίο εγκατέλειψαν πριν από τα ρωμαϊκά χρόνια. Παρά τους αιώνες που έχουν περάσει από πάνω του, ένα εξαιρετικό ψηφιδωτό δωματίου διατηρείται σε καλή κατάσταση και αφήνει έκπληκτο τον επισκέπτη.
Φτάνοντας στον Φάρο, στο τέλος της Ευρώπης, βλέπουμε το περίφημο κτίσμα του, ύψους 16 μ., το οποίο οι Γάλλοι έκτισαν το 1882 σε υψόμετρο 25 μ. από τη θάλασσα και άρχισε να λειτουργεί το 1887.
Το Ταίναρο προσκαλεί τον επισκέπτη σε ένα ταξίδι στον χρόνο, όπου η ιστορία συναντά τον μύθο και η άγρια ομορφιά της φύσης συνθέτει ένα μοναδικό σκηνικό. Εξερευνήστε αυτό το μαγευτικό ακρωτήρι και ανακαλύψτε τις κρυμμένες του ιστορίες!
Δείτε το βίντεο μας: