Λυμπεράκης Γερακάρης: Η Ζωή ενός Πειρατή και η Επιρροή του στη Μάνη και την Κορσική

Μανιάτης πειρατής από το Οίτυλο, γνωστό και ως Μεγάλο Αλγέρι, όπου  γίνονταν το εμπόριο της πειρατικής λείας και των αιχμαλώτων. 

Ο Λυμπεράκης Γερακάρης γεννήθηκε το 1644, προέρχονταν από την ισχυρή οικογένεια των Κοσμάδων και οι Κοσμάδες από τους Μεδίκους.Υπήρξε διαβόητος πειρατής αλλά ταυτόχρονα αμφιλεγόμενη πολιτική προσωπικότητα με αντιφατική συνπεριφορά. Έδρασε στα τέλη του 17ου αιώνα, ξεκινώντα την πειρατική του δραστηριότητα ως κωπηλάτης στις βενετικές γαλέρες.Σύντομα απέκτησε δικό του πλοίο και επιδόθηκε στις επιδρομές.

   Το ειδύλλιο του με την κόρη των Στεφανοπουλαίων στην Μάνη τον έκανε να περάσει στον θρύλο. Ο διάσημος πειρατής αρραβωνιάστηκε τη νεαρή Στεφανοπούλου αλλά οι γονείς της αθέτησαν τον λόγο τους και προτίμησαν να την παντρέψουν με έναν άλλο Νυκλιάνο ( Γαιοκτήμονες, τοπικοί άρχοντες), τον Μιχαήλ Λεμιθάκη. Ο Λυπεράκης Γερακάρης κήρυξε τότε βεντέτα στους Στεφανοπουλαίους, γιατί η αθέτηση του λόγου στην Μάνη ισοδυναμούσε με έγκλημα.Ο πόλεμος ανάμεσα στις δύο οικογένειες διήρκησε χρόνια και επέφερε μεγάλες συμφορές. Τελικά ο Γερακάρης εγκατέλειψε απογοητευμένος τη Μάνη και επέστρεψε στην πειρατεία.

Κάποια στιγμή συνεπλάκη με τον οθωμανικό στόλο, αιχμαλωτίστηκε και οδηγήθηκε στην Κωνσταντινούπολη. Εκεί όμως κατόρθωσε όχι μόνο να διατηρήσει την ελευθερία του , αλλά και να κερδίσει την υποστήριξη της Υψηλής Πύλης. Ο βεζίρης Κιοπρουλής του υποσχέθηκε να τον διορίσει μπέη της Μάνης, εφόσον ο πειρατής του εξασφάλιζε τη συναίνεση των Μανιατών για την ανέγερση τριών κάστρων στη Μάνη: της Ζαρνάτας, της Κελεφάς και του Πόρτο Κάγιο. Ο Γερακάρης κατάφερε να διχάσει τους συμπατριώτες του και τελικά να τους πείσει.

Επέστρεψε λοιπόν θριαμβευτής στην πατρίδα του ως μπέης και βρήκε την ευκαιρία να εκδικηθεί τους αντιπάλους του. Μέσα σε μια νύχτα συνέλαβε τριάντα πέντε Οιτυλιώτες-οι περισσότεροι Στεφανόπουλοι, ανάμεσα τους και ο θανάσιμος εχθός του, Μιχαήλ Λεμιθάκης-και τους εκτέλεσε με συνοπτικές διαδικασίες.

Οι συνεχείς διώξεις του Λυμπεράκη Γερακάρη κατά των Στεφανόπουλων ανάγκασαν τους τελευταίους να εγκαταλείψουν το Οίτυλο και να μεταναστεύσουν μαζί με άλλους συμπατριώτες τους -οκτακόσιους συνολικά-στην Κορσική, όπου ίδρυσαν την παροικία Καργκέζε, η οποία υπάρχει μέχρι σήμερα.

Η γενική όμως κατακραυγή των Μανιατών στο πρόσωπο του Γερακάρη είχε ως συνέπεια ο τελευταίος να χάσει σταδιακά την εμπιστοσύνη και την υποστήριξη των Οθωμανών.Έτσι ο πειρατής εγκατέλειψε εκ νέου τη γενέτειρά του για να επιστρέψει στις επιδρομές. Η πειρατική του δράση μοιραία τον οδήγησε στις οθωμανικές φυλακές απ΄όπου τον ελευθέρωσε ο βεζίρης Κιοπρουλής , για να τον χρησιμοποιήσει αυτή την φορά κατά των Βενετών στον Βενετοτουρκικό πόλεμο του 1684.

Ο Γερακάρης έλαβε διαταγή από τους Οθωμανούς να πολεμήσει τους Βενετούς στη Στερεά Ελλάδα.Επιτέθηκε στο Μεσολόγγι με δυο χιλιάδες άντρες , το κατέκαψε και στη συνέχεια λεηλάτησε τα χωριά Ξηρόμερο και Βάλτο.Το 1690 εισέβαλε με τους Οθωμανούς στην Πελοπόννησο , κατέλαβε την Κόρινθο και την πυρπόλησε. Απέτυχε όμως να καταλάβει τον Ακροκόρινθο και το Άργος και τελικά τράπηκε σε φυγή από τις τακτικές δυνάμεις των Βενετών. Ωστόσο, οι τελευταίοι σύντομα προσεταιρίστηκαν τον πειρατή και των έστρεψαν κατά των Οθωμανών.

Ο αντιφατικός χαρακτήρας του Λυμπεράκη Γερακάρη  όμως, αλλά και η πειρατική ιδιοσυγκρασία του τον έκαναν να χάσει γρήγορα την εμπιστοσύνη των Βενετών , καθώς ο ίδιος εξακολούθησε να κουρσεύει βενετοκρατούμενες περιοχές.

  Τον συνέλαβαν και τον φυλάκισαν στην Βενετία, όπου και πέθανε το 1710.